ผู้แต่ง: กัญญา พาณิชย์กุล · กัญญา ลีลาลัย · ฤดี เริงชัย

ดิฉันไม่ใช่นักเรียนปรัชญา
ดิฉันอาจชอบอ่านปรัชญา
แต่ก็ชอบอ่านเท่ากับชอบอ่านหนังสือแนวอื่นๆ
เพราะดิฉันเป็นหนอนหนังสือคนหนึ่ง

ความสนใจหลักของดิฉันอยู่ที่ศาสนา
ดิฉันจึงเข้าห้องสมุดมาอ่านกระทู้ที่โต๊ะปรัชญาเงียบๆ
ยกเว้นภายหลังที่รู้สึกว่า ห้องนี้เงียบเหลือเกิน
ก็แสดงความเห็นบ้างในบางกระทู้

เพราะศาสนากับปรัชญาแม้ใกล้เคียงกัน
แต่ศาสนาเป็นเรื่องความเชื่อ
ส่วนปรัชญาเป็นเรื่องความสงสัย

ความสงสัยเป็นเรื่องดี ไม่ใช่ไม่ดี
เพราะทุกวันนี้ สังคมเรามีชุดความรู้เต็มไปหมด
ชุดความรู้ต่างๆ นั้นล้วนแต่เสนอภายใต้ความเชื่อต่างๆ
เกิดวิวาทะเกี่ยวกับความคิดความเชื่อต่างๆ มากมาย
ผู้คนในสังคมก็ถูกดึงดูด หรือถูกครอบงำด้วยความเชื่อต่างๆ

แต่เนื่องจากปรัชญาเป็นเรื่องการตั้งคำถามเพื่อหาคำตอบ
เพราะนักปรัชญาจะถามหาเหตุผลเบื้องหลังความเชื่อต่างๆ
ดิฉันจึงรู้สึกคิดถึงนักปรัชญา
เพราะปรัชญาทำให้คนเราไม่เชื่ออะไรง่ายๆ
ไม่ตัดสินอะไร หรือใครง่ายๆ
และยังทำให้เราใจกว้างขึ้นอีกด้วย

เพราะทุกวันนี้คนเราเชื่อกันง่าย
เมื่อเชื่อง่ายก็หลงผิดง่าย
เมื่อเชื่อง่ายก็ถูกหลอกลวงง่าย

ถ้ามีการตั้งคำถามทางปรัชญากันมากขึ้น
อาจเป็นส่วนหนึ่งในการช่วยให้สังคมไทย
เคลื่อนเข้าสู่ความร่มเย็นเป็นสุขมากขึ้นก็เป็นได้

Posted on BlogGang : 21 พฤษภาคม 2555