ผู้แต่ง: กัญญา พาณิชย์กุล · กัญญา ลีลาลัย · ฤดี เริงชัย

เก็บกลอนจากกระทู้เรื่องเปิดอาศรมกวีธรรมะขึ้นมาไว้ในบล็อคค่ะ เพราะสังคมก็คือความสัมพันธ์นั่นเอง ความสัมพันธ์ดีๆ ก็จะช่วยให้เราเองมีชีวิตชีวามากขึ้น แม้แต่จากกันไปแล้วความทรงจำดีๆ ก็ยังช่วยให้เราอดยิ้มไม่ได้

..............คิดถึงคนที่จากไป................

......ความรู้สึกความสัมพันธ์เช่นฉันท์เพื่อน
งอกงามเหมือนพืชพรรณอันไสว
สังคมคือความสัมพันธ์อันส่งไป
แล้วตอบรับกลับได้ พัฒนา

มีสังคมประกอบส่วนล้วนสานก่อ
ความสัมพันธ์อันถักทอนั่นแหละหนา
ซึ่งลิขิตบทเพลงภราดา
นำเรามาสื่อใจกันได้จริง

ถ้าหากแม้นการพบกันนั้นเกิดก่อ
ปัญญาฉานแตกเป็นช่อล้อลมยิ่ง
การพบนั้นย่อมยกใจให้ใสจริง
ตกผลึกเป็นความนิ่งในสัมพันธ์

เมื่อก้าวมาสู่ห้องศาสนา
ยังติดตาตื่นเต้นและขบขัน
ในกระทู้เปรี้ยวจี๊ดถึงเข็ดฟัน
โดยเจ้าของกระทู้นั้นชื่อ "นู๋บี"

เธอเป็นเด็กช่างคิดสะกิดเก่ง
ฝีปากเหลือบรรเลงโดยถ้วนถี่
สะบัดเท้าเข้าหาเสี้ยนเตียนปฐพี
ฉายา "ลิ่มเซียนยี้" นี้ของเธอ

ส่วนคุณเกิดฯ เคยเขียนกลอนร่อนธรรมะ
กลอนชำระจิตใจไม่ให้เผลอ
คุยกันเรื่องปฏิบัติฯ ตามพบเจอ
จึงนับเธอเป็นมิตรไว้ในใจตน

ด้านคุณสุภวิโมกข์โศกมากหน่อย
คุยกันบ่อยท้ายกระทู้อยู่หลายหน
น้ำใจเธอมีมากจากกมล
แต่ละคนมีส่วนดีที่คำนึง

เปิดอาศรมวันนี้จึงมีสาร
เผื่อใครอ่านจะได้รู้ว่าคิดถึง
แต่ก็เปล่งได้เพียงเสียงรำพึง
จากก้นบึ้งของใจมอบให้มา.

ปล. มีสหายบางท่านก็หายไปเฉยๆ โดยไม่ได้ถูกยึดล็อคอินแต่อย่างใด อย่างเช่น คุณนพมาร เป็นต้น ถ้าหากคุณนพมาร เข้ามาอ่านในบล็อคนี้ ดิฉันอยากบอกว่า คิดถึงนะคะ คิดถึงความมีน้ำจิตน้ำใจของคุณอย่างยิ่งค่ะ

Posted on BlogGang : 02 ตุลาคม 2552