ผู้แต่ง: กัญญา พาณิชย์กุล · กัญญา ลีลาลัย · ฤดี เริงชัย

.....ฉันไม่ใช่ กวี ท่านที่รัก
ที่เขียนกลอนมากนักประจักษ์เห็น
เป็นเพียงแต่แค่ร้อยกรองมองประเด็น
ประดิษฐ์เป็นฉันทลักษณ์สลักคำ

.....ฉันจึงไม่ใส่ใจใครบ่นว่า
หรือชี้หน้าว่า "โง่" โอ...ยิ่งขำ
หรือสอนสั่ง "อย่ามองข้าม นามธรรม"
ใครชี้นำ เรื่องของมัน ฉันไม่แคร์

.....เพราะถ้าเราเข้าใจในรูป-นาม
แม้ข้อความจะล้วนเหมาเราเข้าแห
แต่ตัวตนเราเล็กรอดตลอดแล
เมื่อเป็นแต่ วาจา...ว่ากันไป

.....ยังไม่ใช่วาจาที่มีศีลสัตย์
ปรมัตถ์ยิ่งไม่ถึงซึ่งขบไข
เป็นแค่วาทกรรม "อำ" อะไร
ซึ่งไม่ใช่เรื่องรูป-นามตามที่เป็น

.....รูปกับนามสัมพันธ์กันนั้นของแน่
รูปแท้แท้คือธาตุสี่ที่พบเห็น
ปรากฏการณ์ธรรมชาติพิลาสเป็น
ทั้งร้อนเย็น, แข็งอ่อน, ไหล, พัดพา

.....รูปธรรมในโลกนี้มีต่างต่าง
กำหนดสร้างความหลายหลากโดยมากหน้า
สัมพันธ์กันผ่านปัจจัยเป็นไปมา
เคลื่อนผ่านวันเวลาปรากฏการณ์

.....นามธรรมคือสัมพันธ์อันลึกซึ้ง
สะท้อนซึ่งรูปธรรม คม ขำ ขาน
ความรู้สึก นึกคิดใน ใจวิญญาณ
แล้วสะท้อนความต้องการสู่รูปกาย

.....ในชีวิตคนหนึ่งหนึ่งซึ่งมีอยู่
การเกิดดับรับรู้อยู่เป็นสาย
เหตุปัจจัย นามกับรูป ใจกับกาย
คือโครงข่ายสัจจธรรมย้ำเตือนตน

.....แสวงหาสัจจะในความจริง
คือยอดยิ่งแสวงหาสู่มรรคผล
ทั้งสามารถประยุกต์ใช้ในผองชน
ว่าใครด้นคำลอยลอยแค่ถ้อยคำ

.....วาทกรรมไวรัสซัดระบาด
เหมือนคำขาด แค่ขาดคำ ก็ขำขำ
ผลิตคำ ใหญ่ใหญ่ แต่ไร้ธรรม
เพราะไม่นำข้อเท็จจริงมารับรอง

.....ความตรงไปตรงมาเลยหายาก
เหลือแต่ซากวาทกรรมนำสนอง
"นามธรรม" ซึ่งกลวงในไม่กลั่นกรอง
น่าสยองอย่างยิ่งกว่าสิ่งใด

.....ความต้องการสังคมไทยในวันนี้
คือต้องการบัณฑิตที่ชี้ทางให้
ไม่อยากได้ทฤษฎีไร้หัวใจ
แต่อยากได้สัจจะจากความจริง

.....ความจริงนั้นอยู่ที่วิถีชีวิต
อยู่ในกิจประจำวันล้านแสนสิ่ง
อยู่ในความเป็นไปอาศัยอิง
อยู่ในหมู่ชายหญิงทุกชั้นชน

.....ความเป็นจริงนั้นอยู่ในธรรมชาติ
ซึ่งฉีกขาดไปทุกส่วนกระบวนหน
ความจริงคือความเป็นอยู่ของผู้คน
ซึ่งทุกข์ทนหนักหนาสารพัน

.....ให้ปรากฏเป็นจริงทุกสิ่งอย่าง
ไม่ใช่สร้างกระแสสื่อ-รื้อเหหัน
ไม่ตัดเท้าเข้ากับเกือกเลือกจำนรร
อย่างชนชั้นวิชาการชอบหว่านโปรย

.....เราต้องการปัญญาชนของคนยาก
จากหลายหลากผู้ดวงใจไม่หิวโหย
ผู้ไม่โหนกระแสและกอบโกย
มาร่วมโดยสารกันไปในความจริง.

Posted on BlogGang : 06 สิงหาคม 2555