ปีใหม่ปีหนึ่งซึ่งเศร้ามาก

ผู้แต่ง: กัญญา พาณิชย์กุล · กัญญา ลีลาลัย · ฤดี เริงชัย

............ปีใหม่ปีหนึ่งซึ่งเศร้ามาก

......สิ้นปีนี้เหมือนไม่มีพรปีใหม่
แต่กลับเห็นน้ำใจดุจสายคลื่น
เห็นความหมายเห็นพลังอันยั่งยืน
เมื่อคนคืนมีหัวใจให้แก่กัน
ต้นมนุษยธรรมชำแรกใหม่
แล้วเติบใหญ่ทั่วประเทศสุดเขตขัณฑ์
เห็นผู้คนสำแดงการแบ่งปัน
ไม่แบ่งแยกเผ่าพันธุ์และชั้นชน
......แต่บัดเดี๋ยวกลับได้ยินคนกินศพ
เข้าสมทบสถานการณ์อย่างด้านด้น
เออ...คลื่นยักษ์คลั่งใหญ่ไม่เท่าคน
สามารถปล้นบนหายนะ..อนิจจา
ในเหตุการณ์หนึ่งหนึ่งซึ่งใหญ่หลวง
กลายเป็นห้วงหุบเหวซึ่งซึ่งหน้า
มีทั้งบุญทั้งบาปสาปส่งมา
ชวนสมเพทเวทนาสารพัน
.....เป็นปีใหม่อันซึมเซาและเศร้าโศก
ความวิโยคสะเทือนออกเลื่อนลั่น
ดีก็แต่กรุณาอาทรกัน
แต่ส่วนที่ห้ำหั่นก็เติบโต
......หลังจากความสะเทือนใจหมดไปแล้ว
อะไรจะเดินแถวอพิโถ
คงไม่พ้นภาพลวงตาหาเรื่องโชว์
ตอจะโผล่กิเลสผุดมนุษย์เอ๋ย
......ธรรมดาคืนและวันย่อมผันผ่าน
ย่อมคืบคลานผ่านวิกฤติจิตชาเฉย
โลกจะหมุนไปตามทางอย่างที่เคย
อาเพศเอยจะเคลื่อนมาเป็นอาจินต์
แล้วก็จะเวียนถึงซึ่งปีหน้า
ต่างจะพากันฉลองปองสุขสันต์
ต่างจะมีพรปีใหม่มอบให้กัน
หลังจากนั้นก็ห้ำหั่นกันสุดฤทธิ์
......ถอดหัวใจไม่คิดถึงอนาคต
อยู่กับความใหม่สดจดที่จิต
ปลอดจากเรื่องอยากบรรลุหรืออุทิศ
อยู่กับกิจตรงหน้าไม่ล้าโรย
ใครทำดีโมทนาขอสาธุ
ใครร้ายลุหลุดผ่านไปไม่ให้โหย
เมื่อเขาอยู่กับระบอบการกอบโกย
เขาก็โดยสารไปในไฟกัลป์

31 ธันวาคม 2547
หมายเหตุ :
เป็นอีกความรู้สึกในช่วงเหตุการณ์สึนามิ

Posted on BlogGang : 03 มิถุนายน 2552