ผู้แต่ง: กัญญา พาณิชย์กุล · กัญญา ลีลาลัย · ฤดี เริงชัย

.....เบื้องบนคือท้องฟ้ากว้างกว่าโลก
เบื้องล่างดินเขาโคกห้วงน้ำใหญ่
เบื้องหน้าคือหนทางสุดกว้างไกล
เบื้องหลังคือห้วงอาลัยอดีตกาล

.....เบื้องซ้ายคือธรรมชาติพิลาสล้ำ
เบื้องขวานำสู่สังคมผสมผสาน
ทุกเบื้องนี้สุดวิจิตรพิสดาร
แต่มิเทียบเปรียบปานกับเบื้องลึก

.....เบื้องลึกคือจิตใจในมนุษย์
ทั้งพิสุทธิ์ทั้งโสมมถมผนึก
อ่อนละเอียดหยาบกระด้างอย่างพิลึก
ร่มอย่างพฤกษ์ร้อนอย่างไฟประลัยกัลป์
ความลึกซึ้งของบึงใจไกลกว่าลึก
ทั้งกร่อนสึกขุ่นข้นอยู่ครืนครั่น
ความกว้างใหญ่เยียบเย็นเป็นอนันต์
โอบนรกโลกันต์จรดชั้นฟ้า

.....ความลีบเล็กของใจไร้กว่านั้น
อาจถึงขั้นใจสลายไม่ต้องหา
มีชีวิตยังหายใจ (ทว่า) ไร้ชีวา
เพราะเพียงหน่ายอุราใจยังน้อย
ใจอาจเล็กอาจใหญ่ได้ทั้งหมด
อาจงามงดหรือทรามตามความถ่อย
อาจต่ำเตี้ยหรือประเสริฐจนเลิศลอย
อาจถดถอยหรืออาจจะชนะตน

.....ใจที่เคยแคบคับอาจกลับกว้าง
ใจที่เคยหม่นหมางอย่างสับสน
ก็อาจเกิดแจ่มชัดในบัดดล
ที่กังวลก็อาจกลายเป็นคลายใจ
ใจที่สูงอาจลดต่ำโดยกรรมก่อ
ใจเคยพออาจสะดุดหยุดไม่ไหว
ใจเคยผ่องอาจหมองต้องหม่นไป
เพราะยามเปลี่ยนว่องไวตามไม่ทัน

.....อนิจจาอนิจจังไปทั้งสิ้น
ทั้งฟ้าดินทั้งจิตใจสิ่งไหวหวั่น
จิตต่ำทรามกลับสดสวยด้วยเท่าทัน
ถึงทางตันจิตสูงส่งกลับลงดิน
สูงตกต่ำเพราะประมาทขาดสติ
ต่ำตรองตริแล้วเหมือนนกที่ผกผิน
หากประมาทก็อาจร่วงควงสู่ดิน
วนมาสิ้นในนรกหมกฤทัย

.....โลกรอบตัวเป็นไปตามใจจิต
เมื่อมนุษย์มุ่งพิชิตคิดการใหญ่
โลกแดงฉานนองอาบด้วยคราบไคล
หมุนเปลี่ยนไปจนเป็นเช่นวันนี้
โลกรอบตัวเปลี่ยนไปตามใจจิต
โดยเฉพาะอย่างยิ่งทิศข้างหน้านี่
อาจเปลี่ยนโลกให้ร้อนเย็นเป็นธุลี
เพราะเบื้องหน้าบันดาลที่ปัจจุบัน

.....โลกมิได้สดสวยด้วยแสงสี
แต่งามที่เอื้ออาทรและผ่อนผัน
ด้วยถ้อยทีถ้อยอาศัยให้แก่กัน
ด้วยแบ่งปันด้วยอภัยด้วยไมตรี

.....เมื่อผู้คนไม่นิยมสะสมทรัพย์
โลกจะกลับพลิกฟื้นคืนวิถี
ธรรมชาติหลากหลายสบายดี
ชีวิตที่ทุกข์ร้อนจะผ่อนคลาย

.....โลกจะกลับสดสวยด้วยสีสัน
เกินสวรรค์อันมนุษย์ตั้งจุดหมาย
ยิ่งหัวใจใฝ่ดีมีมากมาย
รุ้งจะพรายสะท้อนถึง..ทุกบึงใจ

.........
เขียนไว้เมื่อ 11 มกราคม 2548

Posted on BlogGang : 15 กรกฎาคม 2555