กระแสน้ำ-กระแสความคิด

ผู้แต่ง: กัญญา พาณิชย์กุล · กัญญา ลีลาลัย · ฤดี เริงชัย

เป็นมนุษย์จึงมีใจใช้นึกคิด
คุณสมบัติของจิตแพรวพรายยิ่ง
การดำรงชีวิตไซร้อาศัยอิง
ต้องพึ่งพิงนึกและคิดพิสดาร

ความจำคือประสบการณ์ที่ผ่านล่วง
“นึก”คือหน่วงนำมาใช้หลายสถาน
ฐานความจำนำคิดพรั่งอลังการ
ณ ที่นั้น พลันสังขารปรุงแต่งตน

ความ “รู้สึก” “นึก” “คิด” คลับคล้ายน้ำ
นำความงามสร้างชีวิตผลิตผล
แต่กระแสความคิดไซร้ไหลวกวน
มักดูดคนลอยคว้างไปในห้วงนั้น

เราใช้น้ำเป็นประจำทุกค่ำเช้า
ใครเลยเขลาเข้ากระแสแม่น้ำนั่น
แม้ล่องแก่งชูชีพใส่ไปตามกัน
ป้องชีวันจากน้ำเชี่ยวไม่เดียวดาย

แต่ความคิดและความคิดที่ติดต่อ
อันหมุนล่อลากผู้คิดไปติดข่าย
เข้าไปแล้วดิ้นออกไปใช่ง่ายดาย
ยิ่งกว่าสายน้ำกรากเชี่ยวจริงเจียวแท้

พลังของความคิดมีฤทธิ์มาก
จึงชักลากคนเราเข้ากระแส
“คิด”เป็นธรรมภาวะหนึ่งซึ่งปรวนแปร
สติแท้แก้ไขได้โดยตามรู้

ผัสสะ เวทนา ตัณหา
ตามมา อุปาทาน การณ์เป็นอยู่
แต่หากเรา มีเรา เฝ้าตามดู
ย่อมเรียนรู้เห็นตนจนเข้าใจ

สติอันต่อเนื่องนำเรานิ่ง
แยกลวงจริง “คิด” หรือ “ฟุ้ง” ปรุงแค่ไหน
กระแสคิดจึงไหลเอื่อยเฉื่อยลงไป
ปัญญาอันว่องไวจึ่งพาพ้น

เราก็ยังเป็นอยู่คู่ “นึก” “คิด”
ใช้ชีวิตอันซับซ้อนป้อนเหตุผล
แต่อาจเลือกวิถีที่มิคิดวน
เพียงรู้ตน ดุจใช้น้ำ ตามใจเอย.

Posted on BlogGang : 19 พฤษภาคม 2552