ภัย-อภัย

ผู้แต่ง: กัญญา พาณิชย์กุล · กัญญา ลีลาลัย · ฤดี เริงชัย

.....ที่นี่ ฟ้าสาง สว่างแจ้ง
ตะวัน ทอแสง แดงอ่อน
วัฏฏะ เรื่อยไหล ไม่ขาดตอน
สะท้อน สัมผัส สู่อัตตา
.....อนิจจัง ทุกขัง อนัตตะ
โศกะ ปริเวทะ แสนสา
ชาติภพ เกิดก่อ มรณา
อวิชชา จ้าสว่าง ทางทุกข์
.....งดงาม เพียงใด ไม่คงที่
จีรัง ไม่มี แม้เคยสุข
พลิกผัน พลันหมอง ในกองทุกข์
เพราะขลุก ในบ่วง ลวงตา
.....โลกคือ มายา ปรากฏ
กำหนด รู้ชัด จรัสจ้า
ถึงยึด ยื้อไว้ ไม่หวนมา
ทุกข์แท้ ธรรมดา โลกนี้
.....โอ้ว่า เภทภัย ในมนุษย์
ลามไหล ไม่หยุด ผุดถี่
แก้โดย เมตตา ปรานี
เดี๋ยวนี้ ตรงนี้ เรื่อยไป
.....อานิงส์ ยิ่งใหญ่ อภัยทาน
ทั้งยัง เป็นการ พอทำได้
เพียงแต่ กลับจิต ปลอดพิษภัย
ต่อใครใคร รวมถึง ซึ่งตนเอง
.....การไม่เป็น พิษภัย อะไรนี้
อาศัยดวง ฤดี ที่ปลั่งเปล่ง
งามพิสุทธิ์ ผ่องใส ไม่หวั่นเกรง
ไม่สะสม ไม่ข่มเหง ไม่มัวเมา
.....ไม่กะล่อน ปดโป้ โกหก
ไม่ยก ตนส่วนท่าน นั้นเผา
ไม่เค้น ผู้อื่น ฝืนจะเอา
ไม่แสร้ง ขลาดเขลา ทำลายใคร
.....มีสติ ปล่อยวาง อย่างรู้ชัด
แม้นไม่ถึง ปรมัตถ์ ก็ผ่องใส
ความขึ้นลง หม่นหมาง จะจางไป
ความเป็น พิษภัย จะน้อยลง
.....ไม่เป็น พิษภัย กับใครอื่น
แช่มชื่น ตามมา เป็นอานิสงค์
ไมตรี เลิศล้ำ จะดำรง
ส่งตรง จากใจ ให้โปร่งดี
.....ไม่เป็น พิษภัย กับใครเขา
สายทิพย์ บางเบา จะเข้าที่
ก่อห่วง โซ่ใหม่ ไมตรี
ความดี ก่อดุล ละมุนละไม
.....ไม่เป็น พิษภัย ใจจิต
เป็นมิตร อ่อนหวาน ขานไข
ในตน ประกาย ภายใน
พ้นภัย จากกมล ตนเอง
.....ไม่เป็น พิษภัย ใจจิต
ไม่คิด ยกตน จนบ้าเบ่ง
ถ่อมใจ ในจริง ไม่กริ่งเกรง
ย่อมเร่ง พาตน พ้นตม
.....แก้จากตนสู่โลกอันโศกเศร้า
ทุกข์แผดเผาเพื่อนมนุษย์สุดขื่นขม
ใช้อภัย ล้างเภทภัย ไล่ระทม
บาปสะสม เลิกละ ล้างชะพลัน
.....เมื่อคนไม่สร้างภัยให้ดินฟ้า
ย่อมรักษาสมดุลโลกสร้างสรรค์
เมื่อละความขัดแย้งมาแบ่งปัน
สรวงสวรรค์ย่อมเกิดใหม่ในบัดดล.

28 ธันวาคม 2547
หมายเหตุ : กลอนนี้เขียนขึ้นจากแรงสะเทือนใจ
ในเหตุการณ์คลื่นยักษ์สึนามิ ทั้งสงสาร หดหู่และ
ห่วงใยผู้ประสบภัยมาก ขณะเดียวกันก็อยากร้อง
ออกมาดังๆ ว่า ภัย กับ อภัย เป็นของคู่กัน ซึ่งหาก
มองในมุมกว้างแล้ว คำว่า อภัย จะมีความหมาย
ที่ยิ่งใหญ่ไพศาลอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งมีพลังวิเศษใน
ตนเองอย่างนิ่มนวล สุขุม และมหัศจรรย์

Posted on BlogGang : 03 มิถุนายน 2552