จากหน้าหนึ่งของสมุดบันทึก

ผู้แต่ง: กัญญา พาณิชย์กุล · กัญญา ลีลาลัย · ฤดี เริงชัย

บันทึกไว้เมื่อวันที่ 18 ตุลาคม 2545

จิตสงบ โลกผ่องใส — จิตวุ่นวาย โลกเศร้าหมอง

ตั้งแต่สมาทานศีล 8 เป็นต้นมา
จิตใจสงบเยือกเย็นขึ้นตามลำดับ
เมื่อจิตใจสงบ โลกก็ดูแจ่มใสขึ้นเช่นกัน

สองสามวันนี้เหนื่อยมาก ไปเดินงานสัปดาห์หนังสือติดกัน 3 วัน
ทั้งที่แขนยังชาอยู่ ฝืนสังขารไป
ไปหอบหิ้วและลากหนังสือที่ซื้อมา เหนื่อยเอาการ
กายย่ำแย่ แต่ใจเบิกบานดี

ยามเช้า
เราเดินจงกรมตามปกติ แต่วันนี้รู้สึกพิเศษ
ท้องฟ้ายามเช้าที่สวยอยู่แล้ว กลับสวยงามผิดปกติ
เหมือนทุกๆ ขณะของเวลาชัดเจนและงดงาม
ทุกๆ ขณะของเวลาเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับธรรมชาติ
ทั้งเบิกบาน ทั้งสวยงาม จนต้องอุทานออกมาว่า

“สวยจริงๆ”

ยามสาย
มีเรื่องต้องออกนอกบ้าน เป็นช่วงแดดจัดจ้า
ทัศนียภาพต่างจากยามเช้ามาก
ต้นไม้ ดอกไม้ บ้านเรือน ถนนหนทาง
ดูคมชัดมาก แดดจัดจ้ายังทำให้เห็นสีทองของอณูแสง
ที่ตัดกับเงาส่วนที่ไม่ต้องแสง ดูเด่นชัดถนัดตา
อิ่มตาอิ่มใจ จนต้องอุทานอีกครั้งว่า

“สวยจริงๆ”

ยามเที่ยง
ฟ้าครึ้มมา เราออกไปเก็บผ้าที่ตากไว้
สองมือกอบผ้าไว้ในอ้อมแขน มองไปรอบตัว
แม้ต้องหยีตาเพราะลมแรง ฝุ่นมาก ฝุ่นคลุ้งปลิวไปหมด
แต่ภาพที่ปรากฏคือเมฆเคลื่อนกระจายอย่างมีชีวิตชีวา
ลมเย็นพัดฝุ่นตลบ แต่แมกไม้ก็ลู่พลิ้วไปตามลม
ไหวพะเยิบพะยาบไปด้วย กลับเป็นภาพที่มีชีวิตชีวา
ให้อารมณ์เย็นฉ่ำและไหวปลิว

เรานิ่งอยู่ท่ามกลางความเย็นฉ่ำนั้น หายใจลึกๆ
และอุทานด้วยความปลื้มปีติว่า

“สวยจริงๆ”

เข้าบ้านมาแล้วขำตนเอง
ที่จริงโลกรอบตัวไม่ต่างจากวันวาน เดือนก่อน หรือปีก่อนเลย
แต่เราไม่เคยเห็นโลกสวยงามอย่างนี้

แม้เคยเห็นในบางโอกาสเวลาไปเที่ยวสัมผัสทิวทัศน์ใหม่ๆ
ก็ต่างจากครั้งนี้โดยสิ้นเชิง
วันนี้โลกอันซ้ำซากจำเจกลับสดใหม่ขึ้นมา

ความสดใหม่นั้นผ่านอวัยวะสัมผัสกระทบตรงถึงใจโดยตรง
อิ่มอยู่กับความรู้สึกสดใหม่ที่แม้เปลี่ยนอยู่ตลอดเวลา
แต่กลับต้องอุทานด้วยถ้อยคำเดิมเสมอ

ค่อยๆ ทบทวนแต่ละขณะนับตั้งแต่รุ่งเช้าจนถึงตอนนี้
พบว่าเป็นจิตสงบจนเกิดสุขประณีตที่อยู่ภายใน
จิตใจผ่องใส โลกจึงผ่องใสสวยงามไปด้วย

คิดเปรียบเทียบกับเมื่อยามเศร้าซมหรือขึ้งโกรธ
ปรากฏเป็นภาพตัดกันอย่างสิ้นเชิง

ที่จริงโลกก็สดใหม่ สวยงามอย่างนี้มาตลอด
แต่เรา “มองไม่เห็น” เอง เพราะจิตใจเราขุ่นมัว

ยิ่งวันไหนเรา “เบรกแตก” โทสะ-โมหะกำเริบ
เดินปิดประตูปังออกจากบ้าน
แมวก็เผ่นแผลง นกก็บินหนี
สรรพสิ่งรอบตัวจะตอบสนองความเครียดของเรา
ด้วยความตื่นกลัว ระวังภัยทันที

เรารู้ว่าภาวะ จิตสงบ โลกผ่องใส ที่เกิดในวันนี้
แม้ดำรงอยู่ต่อเนื่องจากเช้าถึงเย็น
แต่ก็จะดำรงอยู่ไม่นานนัก เพราะเรายังเป็นปุถุชนอยู่

ยังหนาด้วยกิเลส แต่ก็เป็น นิมิตที่ดี
ให้เรามั่นคงในการปฏิบัติธรรมมากขึ้น

เพราะวันนี้เรามีความสุขมาก —
เป็นความสุขที่ประณีต เกิดแต่ภายในออกมา
เป็น ความงามอันสงบ สว่าง ผ่องใส สันติ และสร้างสรรค์

Posted on BlogGang : 05 มิถุนายน 2552